Lavandula stoechas i Rosmarinus officinalis to dwie ro¿liny lecznicze szeroko rozpowszechnione w regionie Béjaia. S¿ one stosowane w fitoterapii ze wzgl¿du na ich aktywno¿¿ antyoksydacyjn¿ i antybakteryjn¿, poniewä s¿ bogate w substancje aktywne (olejki eteryczne i polifenole), co uzasadnia ich wybór w niniejszej pracy. Wydajno¿¿ olejku eterycznego z tych dwóch ro¿lin wynosi 0,227±0,05 dla rozmarynu i 0,245±0,04 dla lawendy. Cäkowita zawarto¿¿ polifenoli w lawendzie (89±7mg/g) jest statystycznie wy¿sza ni¿ w rozmarynie (56,73±5,46mg/g). Aktywno¿¿ przeciwutleniaj¿ca mierzona za pomoc¿ rodnika DPPH wynios¿a dla lawendy 85,79±0,27% (ekstrakty fenolowe) i 62,64±7,73% (olejek surowy), a dla rozmarynu 45,46±11,29% (ekstrakty fenolowe) i 76,39±3,12% (olejek surowy). Test mocy redukuj¿cej wskazuje, ¿e aktywno¿¿ ta jest proporcjonalna do st¿¿enia, przy czym lawenda ma wy¿sz¿ moc redukuj¿c¿ ni¿ rozmaryn. Jednak to w¿änie syntetyczne przeciwutleniacze maj¿ wi¿ksze dziäanie ni¿ wyci¿gi z obu ro¿lin.