NGO's die alternatief onderwijs en alfabetisering bieden als reactie op discriminerende onderwijssystemen staan bekend om hun contextuele responsieve interventies om de effecten van structurele ongelijkheden tegen te gaan. Dit boek documenteert het institutionele geheugen van een Zuid-Afrikaanse NGO, de Environment and Language Education Trust (ELET), die twee decennia van haar geschiedenis door de ogen van sleutelfiguren in beeld brengt. Het beschrijft de vele interne en externe invloeden die de muterende identiteit van de NGO's hebben gevormd tijdens de onderhandelingen over de uitdagingen van een onvoorspelbaar NGO-klimaat en een onstabiel politiek regime. Het boek ondervraagt het potentieel van een institutionele biografie als een alternatief evaluatie-instrument, en stelt vast dat ELET weliswaar medeplichtig is geweest aan het feit dat het zijn missie als tegenhanger van de hegemonie heeft laten ondermijnen door zich te onderwerpen aan normatief, dwingend en mimetisch isomorfisme, maar dat het toch blijk geeft van een instelling om te innoveren in plaats van te repliceren, waarbij het profiteert van een scherpzinnig beheer en een waakzame zoektocht naar interventieprogramma's van eigen bodem die het helpt om te herdefiniëren wat een emancipatorische geletterdheid is in een ontwikkelingsland.