Het traditionele "inductieprobleem", het probleem van hoe men een generalisatie kan rechtvaardigen die verder gaat dan de reeks specifieke gevallen waarop het is gebaseerd, is een van de oudste in de geschiedenis van logica en epistemologie. Verder, hoe men het obscure laatste hoofdstuk, B.19, van Aristoteles 'Posterior Analytics moet interpreteren, is een onderwerp van veel controverse. Traditioneel wordt dat hoofdstuk gebruikt om een ¿¿verslag te geven van hoe inductie op basis van zintuiglijke waarneming de principes van aangetoonde kennis oplevert, die onder andere zeker moeten zijn. In dit essay stelt dr. Hussain dat Aristoteles zich in dat hoofdstuk bewust is van het probleem van inductie, en denkt dat de oplossing ervan op een bepaalde manier berust op de aristotelische leer van natuurlijke soorten.