Zrozumienie kompleksów oksorenu (V) renu (V) jako radiofarmaceutyków do terapii i diagnostyki wzbudzi¿o zainteresowanie ze wzgl¿du na ich odpowiednie w¿äciwo¿ci radionuklearne, tj. 186Re: Emax = 1,1 MeV dla emisji beta i Emax = 0,137 MeV dla emisji gamma z t1 / 2 = 90,6 h, 188Re: Emax = 2,1 MeV dla emisji beta i Emax = 0,155 MeV dla emisji gamma przy t1 / 2 = 17 h. St¿d w¿äciwo¿ci chemiczne ró¿nych kompleksów monookso- i dioksorenu (V) (ReO3 + i ReO2 +) zostäy zbadane jako podstawowe badania ich zastosowania w radiofarmaceutykach. Jednak dost¿pne s¿ tylko ograniczone informacje dotycz¿ce w¿äciwo¿ci elektrochemicznych i stereoizomerii kompleksów oksorenu (V) w roztworach niewodnych, pomimo znaczenia w odniesieniu do zachowania in vivo, tj. Reaktywno¿ci wobec ¿rodków redoks. Ta ksi¿¿ka dotyczy studium doktoranckiego i jego wyników na pokrewne tematy.