Acromioclaviculaire scheidingen zijn een van de meest voorkomende schouderblessures bij jonge atleten. Ze zijn meestal het gevolg van een directe slag op de schouder. Verschillende ligamenten stabiliseren het sleutelbeen naar de scapula. De anterieure, posterieure, inferieure en superieure acromioclaviculaire ligamenten stabiliseren het sleutelbeen naar het acromion, waarbij het superieure ligament het belangrijkst is. De coracoclaviculaire ligamenten, de conoïde en trapezoïde, zijn sterke ligamenten die het sleutelbeen stabiliseren voor het coracoïde proces van het schouderblad. Scheidingen zijn onderverdeeld in 6 typen (Rockwood, 1984), en de behandeling wordt bepaald op basis van het type scheiding.