Wbrew trwajacemu mitowi, ze siostry Brontë prowadzily zycie w izolacji, byly one w rzeczywistosci doskonale swiadome wspólczesnych wydarzen. Obejmowaly one wazne zmiany w dobrostanie ludzi i zwierzat. W swoich trzech najwiekszych pracach kazda siostra uzywa zwierzat do komentowania moralnosci swoich bohaterów. U Agnes Grey traktowanie zwierzat jest niezawodnym kompasem dla poboznej religijnosci i nieskomplikowanej moralnosci dobrych ludzi. Choc Anne Brontë jest milosniczka zwierzat, w negatywnym swietle ukazuje zwierzece sklonnosci i skojarzenia swoich bohaterów. Jane Eyre z Charlotte Brontë wykorzystuje zwierzeta w bardziej zlozony sposób. W powiesci podobienstwo czlowieka do zwierzat nie jest przedstawiane jako koniecznie zle, ale to zdolnosc kazdego glównego bohatera lub jej brak do opanowania swoich zwierzecych instynktów jest wyznacznikiem moralnosci. Tymczasem w Wichrowych Wzgórzach bariery miedzy czlowiekiem a zwierzeciem pekaja, co pozwala Emily Brontë zakwestionowac wiare uprzejmego spoleczenstwa we wlasna wyzszosc nad innymi formami zycia na ziemi, czy to ludzi, czy zwierzat.