Reyment (1959) zbadä próbki odwiertów z Afryki Zachodniej, w których mi¿dzy innymi wy¿oni¿ si¿ rodzaj Bolivina, proponuj¿c siedem nowych gatunków. Jego badanie potwierdzi¿o, ¿e boliwinidy by¿y przydatnymi markerami stratygraficznymi. Przypisä ogólny przedziä wiekowy od mastrychtu do eocenu dla rodzaju. Petters (1982) przedstawi¿ wst¿pn¿ dokumentacj¿ Bolivinitidae z dorzecza delty Nigru i zidentyfikowä 15 gatunków. Zaproponowä stref¿ Altistoma scalaris na okres od po¿owy pó¿nego oligocenu do wczesnego miocenu. Nie ustali¿ dok¿adnych granic mi¿dzy Bolivin¿ a Brizalin¿. W analizie regionalnej kenozoicznych Bolivinitidae z zachodnio-przybrze¿nych basenów afrykäskich (Wybrze¿e Ko¿ci S¿oniowej, Ghana, Nigeria, Gabon, Kongo, Angola), Brun i in. (1984) zidentyfikowali 35 gatunków Bolivina i Brizalina. Zidentyfikowano pi¿¿ grup morfologicznych, które charakteryzowäy ró¿ne biotopy od szelfu po batial. Zauwäyli, ¿e ró¿nice w grupach maj¿ zwykle znaczenie ewolucyjne. GRUPY DOCELOWE: Praca ta b¿dzie przydatna dla biostratygrafów pracuj¿cych w przemy¿le naftowym, komercyjnym laboratorium mikropaleontologicznym, instytutach paleontologicznych i uniwersytetach.