Bölümleri yazmaya baslarken her bir bölümü ülkemin ötekilestirilen, kötülüge maruz kalan ve her seferinde aci cektirilen insanlarina adamayi düsündüm. Ilk bölüm, Ez Xane, ülkemin yok sayilmis kadinlarina; ikinci bölüm, Cinayet Günlügü, ülkemin ölen, öldürülen ve zalimce katledilen cocuklarina; son bölüm ise, Baskasinin Cenneti, ülkemin kendi cennetinde yalniz birakilmis halklarina ithafen yazilmistir. Romanimin bu son bölümünde, birilerine tesekkür etmem gerekecekse eger, önce cocuklugumun tutkuyla dinledigim dengbejlerine tesekkür etmeliyim. Onlarin bana anlattigi her hikayenin sonunu merakla bekler ve her bir hikayede, kendimi baska bir hayalde bulurdum. Her seferinde, dogunun bin bir cesit cicegini koklar, serin yaylarinda kosardim. Batiya gelirdim sonra. Yüzümü islatan, yaz yagmurlarina dokunurdum. En sonunda da karis karis gezdigim Anadolumun insanlarini izler, onlarla oturup, kendimi, sicak bir cayin yüregimi isitan naif yüzüne cevirirdim. Dengbejlerden sonra, anlattiklari köy hikayelerinden dolayi sevgili anneme ve babama tesekkür ederim. Onlarin sabir ve büyük bir ictenlikle anlattigi hikayeler, Ez Xaneyi yazmam icin bana hem cesaret hem de ilham verdi. Bazi geceler, saatlerce, beni kirmadan, tüm sorularima en anlasilir sekilde cevap verdikleri icin kendilerine ayrica tesekkür ederim. Romanimin sonuna kadar beni her anlamda destekleyen; heyecanimi, enerjimi ve motivasyonumu yüksek tutmamda bana yardimci olan aileme, is arkadaslarima ve sevgili dostlarima tekrar tesekkür ederim.
Hinweis: Dieser Artikel kann nur an eine deutsche Lieferadresse ausgeliefert werden.
Hinweis: Dieser Artikel kann nur an eine deutsche Lieferadresse ausgeliefert werden.