Dit boek is gebaseerd op een studie die de cultuur, identiteit en tradities van de Sámi-verpleegkundigen in hun praktijk in de landelijke, arctische gebieden van Noorwegen heeft onderzocht. Over het algemeen werd ruralisme niet als een uitdaging gezien, maar als een gevolg van de verminderde aanwerving en het behoud van arbeidskrachten. Het waarderen van traditionele manieren van verpleging en genezing, een sterk gevoel van het scheiden van wat toegestaan was op het werk/privé tijd werd overgebracht, waardoor een visie op hun verpleegkundige baan als iets Noors, en misschien een beetje 'un-Sámi', ontstond. Uitdagingen waren de perceptie van eigenwaarde bij de Sámi-mensen zelf, taalproblemen en een gevoel van onbegrip voor hun Sámi-cultuur bij niet-Sámi-collega's. Allen hadden duidelijke visies om zich te verenigen in een Sámi-verpleegkundige organisatie om zichzelf als groep te versterken. Advies voor bestaande of toekomstige verpleegkundigen: Reflecteer en wees je bewust van je Sámi-achtergrond. Een centrale bevinding was voor de discipline van de verpleging in Noorwegen, de perspectieven van de Sámi-verpleegkundigen moeten duidelijk worden overwogen. Niet alleen voor het verbeteren van interculturele en taalkundige problemen, maar ook voor het vergroten van het aantal Sámi-medewerkers zelf. Met name om de bijdrage die de Sámi-verpleegkundigen kunnen leveren aan de gezondheid van Sámi beter te kunnen waarderen.