Ksi¿¿ka ta dowodzi, ¿e prawie cäy neoproterozoiczny i fanerozoiczny zapis geologiczny zostä w jaki¿ sposób dotkni¿ty przez Potop Noego i jego nast¿pstwa. Opisy formacji w kluczowych regionach zostäy skorelowane w porz¿dku stratygraficznym z etapami historycznymi widocznymi w zapisie Ksi¿gi Rodzaju. Umo¿liwi¿o to opracowanie nowego biblijnego modelu historii geologicznej m¿odej Ziemi, obejmuj¿cego cofanie si¿ wód i fazy wysychania w roku potopu. Niezwyk¿e jest to, ¿e pocz¿tkowy rozpad kontynentów rozpocz¿¿ si¿ w triasie i ¿e zbieg¿o si¿ to z czasem znacznego obni¿enia poziomu morza i powszechnego wysychania kontynentów. Cofaj¿ca si¿ woda morska wprowadzona do górnej cz¿¿ci p¿aszcza przez strefy rozdrobnione fontannami potopu drastycznie obni¿y¿aby temperatur¿ topnienia i lepko¿¿ krzemianów p¿aszcza, co doprowadzi¿oby do rozpadu superkontynentu i rozprzestrzeniania si¿ dna morskiego w mezozoiku i kenozoiku.