Meldkanalen voor huiselijk geweld zijn alleen effectief als de slachtoffers de zorg en middelen krijgen die ze nodig hebben. Ondanks het feit dat mensen zich zeer bewust zijn van de meldkanalen, blijft het gebruik ervan alarmerend laag. Deze onderbenutting is gedeeltelijk te wijten aan verschillende factoren zoals de angst voor het stigma dat gepaard gaat met het onthullen van misbruik, een algemeen wantrouwen tegenover formele instellingen die bedoeld zijn om hen te helpen en een algemeen gebrek aan outreach om potentiële slachtoffers te begrijpen en bij het proces te betrekken. Nogmaals, de meeste slachtoffers wenden zich tot informele netwerken voor steun, een feit dat de sterke positie van culturele contexten in hun besluitvormingsproces weerspiegelt. Het doel van dit boek is om de dynamiek van deze communicatiekanalen en de barrières om aangifte te doen te analyseren, en daarmee de strategieën die gebruikt kunnen worden om vertrouwen te wekken en slachtoffers aan te moedigen om hulp te zoeken via zowel formele als informele kanalen.