Andere Kunden interessierten sich auch für
![Basale implantaten - een nieuw tijdperk in tandheelkunde]( "Basale implantaten - een nieuw tijdperk in tandheelkunde")
Basale implantaten - een nieuw tijdperk in tandheelkunde34,99 €![Gekantelde implantaten voor de rehabilitatie van edentate kaken - een overzicht]( "Gekantelde implantaten voor de rehabilitatie van edentate kaken - een overzicht")
Gekantelde implantaten voor de rehabilitatie van edentate kaken - een overzicht29,99 €![Eigenschappen van polymethylmethacrylaatpoeder behandeld in een autoclaaf]( "Eigenschappen van polymethylmethacrylaatpoeder behandeld in een autoclaaf")
Eigenschappen van polymethylmethacrylaatpoeder behandeld in een autoclaaf52,99 €![Een studie bij postmenopauzale Maleise vrouwen]( "Een studie bij postmenopauzale Maleise vrouwen")
Een studie bij postmenopauzale Maleise vrouwen36,99 €![Een overzicht van schroef- versus cementbevestigde implantaatgedragen prothesen]( "Een overzicht van schroef- versus cementbevestigde implantaatgedragen prothesen")
Een overzicht van schroef- versus cementbevestigde implantaatgedragen prothesen29,99 €![Esthetische restauratiematerialen gebruikt in primaire anterieure gebitselementen]( "Esthetische restauratiematerialen gebruikt in primaire anterieure gebitselementen")
Esthetische restauratiematerialen gebruikt in primaire anterieure gebitselementen40,99 €![Injecteerbaar bloedplaatjesrijk fibrine: een biologische benadering]( "Injecteerbaar bloedplaatjesrijk fibrine: een biologische benadering")
Injecteerbaar bloedplaatjesrijk fibrine: een biologische benadering50,99 €
Het eerste materiaal dat werd ontwikkeld voor gebruik als direct esthetisch restauratiemateriaal was silicaatcement. Dit cement, dat eind 1800 op de markt kwam, werd bereid uit een alumina/silicaglas en een fosforzuuroplossing. Silicaatcement, dat goed oplosbaar is in mondvocht, verslechterde snel, maar bleef tot het begin van de jaren 1950 het favoriete materiaal. Dissolutie, verkleuring, verlies van translucentie en gebrek aan adequate mechanische eigenschappen droegen bij tot de uiteindelijke vervanging ervan. Het belangrijkste voordeel was de langzame afgifte van fluoride uit de glasfase. Zelfhardende ongevulde acrylaathars werd rond 1945 geïntroduceerd als vervanger voor silicaatcement en werd in de jaren 1950 matig gebruikt. Deze materialen waren verwant aan kunsthars op basis van kunstgebitten en waren veel minder oplosbaar en kleurstabieler dan silicaten. Ze waren gemakkelijk te gebruiken, polijstbaar en hadden een goede esthetiek. Hun voornaamste problemen waren de grote krimp bij polymerisatie, de grote thermische dimensionale verandering, de uiteindelijke verkleuring en de hoge slijtage.