Verslechterende milieuomstandigheden over de hele wereld hebben erop gewezen dat onze planetaire en ecologische duurzaamheid mogelijk in gevaar is. In het licht hiervan is de zoektocht naar duurzame menselijke ontwikkeling een belangrijk invloedrijk concept van onze tijd geweest. Ondanks uitgebreide internationale steun, zijn velen bezorgd dat er weinig is bereikt om een ¿¿effectieve strategie van duurzame ontwikkeling te implementeren. Er zijn maar weinig casestudy's die algemeen aanvaarde elementen van duurzaamheid vertonen. In dit proefschrift evalueer ik het controversiële, unieke maar meestal over het hoofd geziene geval van Cuba. Met de ineenstorting van de Sovjet-Unie in 1989 werd Cuba gedwongen een onafhankelijke nationale ontwikkelingsstrategie na te streven. Sinds de verklaring van de Earth Summit in Rio in 1992 is Cuba een uitgesproken leider en innovatieve beoefenaar van strategieën voor duurzame ontwikkeling en blijft het de hoogste biodiversiteitscijfers van alle Caribische landen ondersteunen. In dit proefschrift probeer ik te beargumenteren dat het Cubaanse ontwikkelingsbeleid na de ineenstorting van de Sovjet-Unie een innovatieve interpretatie van duurzame ontwikkeling laat zien.