Zenmeydi adi. Zaman zaman kederli, derin yeislere kapilmis bulurdum onu, zaman zaman neseyle tasmis kirip gecirirdi gülmekten insani. Güzelligi silinmemisti büsbütün. Lokma gözlü, uzun boylu, incecik, düzgün vücutluydu; kadinsi cizgileri yerindeydi hala. Tuhaf kostümlerle dolasirdi evin icinde. Hayatinin herkese kapadigi bir noktasi bir gizi, gercek bir acisi olmaliydi bence, ama yine de dolu dolu yasamis, dünyanin her bir yerinde sevgilileri olmus; gözü arkada kalmamis, güclü bir kadina benziyordu. Zenme Hanimin oturma odasi ya da salonu sanki orta yerde ulu bir cinar varmis da onun tüm yapraklari sonbaharin gelisiyle kuruyup dökülmüs gibi yerlere serilmis yazili yapraklarla doluydu. Kagitlar da kim bilir ne uzun süre orada öylece kalmissa onlar da sararmis solmustular. Bir gün Al götür onlari artik gözüm görmesin dedi, ikramda bulunurcasina bana Zenme Hanim, ad falan koymamisti kitabina. Cüce adini ben koydum. Zenmeydi adi...
Hinweis: Dieser Artikel kann nur an eine deutsche Lieferadresse ausgeliefert werden.
Hinweis: Dieser Artikel kann nur an eine deutsche Lieferadresse ausgeliefert werden.