Nicht lieferbar
Her biri kendine ait bir renkli kumas parcasinin üstünde duran kadinlar, sac örgülerini tutan oyalari cözdüler ve yavas yavas baliksirti örgüleri acmaya basladilar. Örgüler acildikca, kadinlarin saclarindan kum gibi, un gibi bir sey dökülüyor ve kumaslara akiyordu. Yesil, Tohum bunlar diye bagirdi. Kadinlari cevrelemis cocuklar ayni anda cagildadilar. Tohum bunlar He ya Hande Ortacin öykülerinin kahramanlari hayata karsi hayati savunuyorlar. Düsseler de kalkiyor, umut etmekten, direnmekten, nefes aldiklari sürece iyi olana inanmaktan bir an bile vazgecmiyorlar. Kendileri vazgecmedikleri gibi, cevrelerindeki her canliyi da buna inandiriyorlar. Hem zamani ve bu zamanin tüm gercekligini anlatiyorlar, hem de fantastigin, bilimkurgunun icinden yeni bir anlam yaratmaya calisiyorlar. Daha Iyi misin bir savastan kacanlarin, yalniz kalmis ve tüm zamanini sikintiyla gecirenlerin, gidenlerin ardindan caresizce bakanlarin, mücadeleye omuz verenlerin, plaza larinin tekdüzeligi icinde kendini var etmeye calisanlarin derdine ortak olan öykülere ev sahipligi yapiyor