De roman maakt deel uit van een traditie die de vernieuwing van de literatuur voorstelt. De auteur nodigt de lezer uit om vanuit een fragmentarisch schrift zijn eigen spiegel te bouwen.Juan Filloy definieerde de roman als "een wereldse spiegel".De dichter Daniël Andina zei: "Degene die deze bladzijden leest, zal zien hoe zijn hart zich onderwerpt aan de risicovolle kwelling van het gevoel dat een droom hem overkomt; dan zal hij zichzelf beetje bij beetje ontdekken, gevangen in een stralende woning van spiegels. Ik heb gelezen. Ik ben het labyrint binnengegaan. Ik heb mezelf weerspiegeld in de duizenden fragmenten ervan. De uitdaging is om eruit te komen. Misschien zal de sleutel om te ontsnappen op een dag door onze schrijver worden gegeven, maar daarvoor zal hij de spiegel moeten vernietigen. De functie van de schrijver is om zich te ontregelen, en José Kameniecki is daar in geslaagd.De huidige editie is een gecorrigeerde en uitgebreide versie van het origineel dat in 1996 in Buenos Aires werd gepubliceerd en dat uitverkocht is. Kunstmatige intelligentie werd gebruikt om dit boek te vertalen.