Foto's vertellen verhalen van hun acteurs, ze voeren naar afgelegen tijden waar het moment wordt vastgelegd en daarmee een stukje leven van hun protagonisten. Uit deze benadering zijn standpunten naar voren gekomen die fotografie voorstellen als een middel om het verhaal opnieuw te vertellen, om terug te keren naar een verleden dat vol is van ervaringen, sommige kunnen mooie herinneringen zijn, maar andere zijn vol van pijn. Op het ogenblik dat een foto wordt genomen, wordt voorrang gegeven aan een bepaalde hoek, wordt een voorrecht gevestigd met betrekking tot wat door de lens wordt gevangen. Een foto toont een tijdperk, een protagonist en een context. Van de protagonisten kan worden waargenomen wat zij doen, uit hun non-verbale taal kan hun gemoedstoestand worden afgeleid. Het huidige onderzoek is een herinnering aan een bemiddelingsproces dat is uitgevoerd met leerlingen van de tweede en derde klas van de middelbare school in kwetsbare omstandigheden. In dit boek wordt de fotografie beschouwd als een bemiddelende functie die introspectie mogelijk maakt, intermenselijke relaties verbetert, positieve sociale verandering teweegbrengt en gemeenschappen versterkt.