Tijdens de genocide van 1994 werden meer dan een half miljoen Tutsi's en gematigde Hutu's gedood. Dit boek presenteert een studie over geschiedenisonderwijs in deze complexe context. De regering van Rwanda (GoR) heeft een moratorium ingesteld op geschiedenisonderwijs totdat er nieuwe boeken zijn geschreven en domineert sindsdien het publieke discours over geschiedenis. Eenheid en verzoening werd de officiële leerstelling. Deze studie verkent het schoolsysteem als een geheugeninstituut en dus als een mogelijk hulpmiddel om de officiële leer te promoten. Naast het formele schoolsysteem verkent de auteur ook de meer informele manieren om de Rwandese geschiedenis te 'onderwijzen' en 'te definiëren' via het publieke discours. Deze studie beschrijft de strategieën die de GoR heeft ondernomen om een ¿¿collectief geheugen en nationale identiteit te bevorderen, maar ook de bestaande spanningen rond het officiële historische verhaal. Deze studie moet bijdragen aan het debat over de relatie tussen conflict en collectief geheugen en de rol van scholen als een belangrijke instelling van geheugen, en zou nuttig moeten zijn voor professionals in de geschiedenis, internationale betrekkingen of politieke wetenschappen, of iemand anders die geïnteresseerd is in de 'politiek'. of memory 'in Rwanda.