Architectuur en stedenbouw zijn vaak krachtige uitingen van politieke verlangens om specifieke regimes te ondersteunen en te legitimeren. Hoewel dergelijke concepten van nationale identiteit tot stand komen via een constellatie van stedelijke vormen, wordt de nationale identiteit altijd betwist. Plaatsen kunnen worden gebruikt en geïnterpreteerd op manieren die verschillen van wat de bedoeling is. Dit boek onderzoekt de rol van Soekarno's monumenten en openbare plaatsen en hoe hun betekenis en gebruik zijn getransformeerd onder opeenvolgende regimes.