Kulturowo hybrydowe osoby s¿ cz¿sto uwik¿ane w krzy¿owy ogie¿ uprzedze¿. Dla Iräczyków ¿yj¿cych na Zachodzie demonizacja Innego staje si¿ codzienn¿ negacj¿ Ja. W jaki sposób znajduj¿ po¿rednictwo mi¿dzy hegemonicznymi systemami reprezentacyjnymi, które d¿¿¿ do dychotomizacji i esencjalizacji Wschodu i Zachodu? Celem tego badania by¿o zbadanie sposobów re-prezentacji i krytyki Ja i kultury za pomoc¿ sztuki opartej na kamerze, z wykorzystaniem analizy porównawczej czterech hybrydowych kulturowo artystów iräskich: Antoin Sevruguin (ok. 1838-1933), Shirin Neshat (ur. 1957), Ghazel (ur. 1966) i Aphrodite Désirée Navab (ur. 1971). Podj¿to kilka pytä badawczych, poruszaj¿c pi¿¿ g¿ównych zagadnie¿: Orientalizm, pami¿¿ kulturowa, to¿samo¿¿ kulturowa, diaspora i autonarracja. Wyniki badä pokazuj¿, w jaki sposób narz¿dzie orientalistyczne zostäo przeksztäcone w ¿rodek samoreprezentacji i krytyki kulturowej. Arty¿ci ci u¿ywaj¿ kamery, aby odzyskä swoje narracje ¿yciowe w autobiograficznych produkcjach, rzucaj¿c wyzwanie zarówno orientalistycznej hegemonii, jak i iräskiej cenzurze opowiadania swoich w¿asnych historii ¿yciowych.