Badanie to obejmowäo pi¿¿ antygenów, z których kädy by¿ badany z trzema immunoglobulinami (cäkowita IgG, IgG1 i IgG4) przy u¿yciu testu ELISA z miareczkowaniem szachownicy w celu okre¿lenia optymalnego st¿¿enia antygenu i rozcie¿cze¿ surowicy do przygotowania zestawów diagnostycznych. Po¿rednia metoda ELISA zostäa nast¿pnie wykorzystana do oceny warto¿ci wydajno¿ci diagnostycznej (DPV) (czu¿o¿¿, swoisto¿¿, skuteczno¿¿ diagnostyczna, dodatnia warto¿¿ predykcyjna i ujemna warto¿¿ predykcyjna) w oparciu o warto¿¿ odci¿cia kädego antygenu z cäkowit¿ IgG i jej podklasami (IgG1 i IgG4). Antygen B (AgB) oczyszczono z p¿ynu hydatidowego i poddano obróbce elektroforetycznej w celu wyizolowania jego pasm (8 kDa, 16 kDa i 24 kDa AgB), które wykorzystano jako antygeny, oprócz antygenu oczyszczonego z protoskoleców. Spo¿ród 15 przygotowanych zestawów, te zawieraj¿ce podjednostk¿ 8 kDa AgB i IgG4 wykazäy najlepsz¿ wydajno¿¿. Wyniki z krzywej ROC wskazäy, ¿e podjednostka 8 kDa miäa najwy¿sz¿ dok¿adno¿¿ diagnostyczn¿, gdy by¿a testowana z IgG4 i IgG1. Ponadto badanie to obejmowäo immunizacj¿ królików AgB, a wyniki wskazywäy, ¿e AgB mo¿e modulowä odpowied¿ immunologiczn¿ w kierunku nastawienia Th2.