De centrale focus van dit boek is de karakterisering van klassikale gesprekken vanuit het Dialogiciteitsperspectief in relatie tot het leren van studenten. Het breidt de sociaal-culturele traditie in de klassikale studie uit door niet alleen te kijken naar het onderwijs of het leren, maar ook naar de link tussen beide processen. De bevindingen bevorderen het veld door het identificeren van subniveaus van de gezaghebbende en dialogische communicatieve benaderingen van Mortimer en Scott (2003), en het voorstellen van een model voor het karakteriseren van klassikale gespreksdialogen op theoretisch niveau. Bovendien, door gebruik te maken van bewijs van hoe leerlingen zich bezighouden met, controle delen over klaslokaalgesprekken en de richting ervan beïnvloeden, en hoe hun constructie van kennis en begrip veranderen naarmate de kwaliteit van het uitgewisselde gesprek in hun klaslokaalpraktijk verandert, levert dit onderzoek empirische bevindingen op die ontbreken in het veld. Over het algemeen suggereert het boek dat het verbeteren van de kwaliteit van de gesprekken tussen leerkrachten en leerlingen van cruciaal belang is om de onderwijspraktijk een significante invloed te laten hebben op het leren.
Hinweis: Dieser Artikel kann nur an eine deutsche Lieferadresse ausgeliefert werden.
Hinweis: Dieser Artikel kann nur an eine deutsche Lieferadresse ausgeliefert werden.