Het doel van het onderzoek was drie protocollen te vergelijken: extractie met SDS; extractie met CTAB en 2¿-mercaptoethanol en extractie met SDS en proteinase K, om de meest geschikte methode te bepalen voor het verkrijgen van DNA met een hoog moleculair gewicht en een hoge zuiverheid in slakkenepitheelweefsel: Arion subfuscus en Deroceras reticulatum. De DNA-concentratie en -zuiverheid werden spectrofotometrisch bepaald (extinctie bij 260 nm en verhouding Abs260/Abs280 nm). Er werd gebruik gemaakt van een volledig gerandomiseerd ontwerp met zes replicaten. Er werden significante verschillen (p<0,01) vastgesteld voor de hoeveelheid, concentratie en zuiverheid tussen de protocollen. Het protocol (SDS en proteinase K) maakte het mogelijk DNA te verkrijgen met een hoger molecuulgewicht (2 514,90±291,56) en een hogere zuiverheid (1,97±0,02). De kwaliteit van het DNA van elk protocol werd geverifieerd met PCR-RAPD, waarbij weinig reproduceerbaarheid werd waargenomen voor de OPA-02 primer (SDS-protocol); terwijl bij de andere methoden hoge resolutie amplificatieprofielen en reproduceerbare banden werden waargenomen. Aanbevolen wordt het SDS-protocol en proteinase K te gebruiken om in slakken genomisch DNA met een hoog moleculair gewicht, een hoge kwaliteit en een hoge zuiverheid te verkrijgen.
Hinweis: Dieser Artikel kann nur an eine deutsche Lieferadresse ausgeliefert werden.
Hinweis: Dieser Artikel kann nur an eine deutsche Lieferadresse ausgeliefert werden.