Dit boek is een interdisciplinaire onderneming en overschrijdt de traditionele grenzen van de theologie. Aan de hand van historische analyse, sociologische studies en vergelijkende politiek wil de auteur een kader bieden voor een missionaire theologie voor kerken in een postdictatoriale context. Er wordt betoogd dat een missionaire theologie in een dergelijke context op een creatieve manier bezig is met de samenleving en alle krachten die haar vormgeven. Het boek richt zich op de Roemeense Baptistenkerk en de Presbyteriaanse Kerk van Centraal-Afrika, de synode van Livingstonia, Malawi, om hun strijd te onderzoeken om in het reine te komen met hun ervaringen uit het verleden, en hun poging om zich te engageren met hun samenlevingen terwijl ze proberen een democratische sociale orde op te bouwen. Het boek wil laten zien hoe de theologische erfenis van kerken in een postdictatoriale context zou kunnen worden getransformeerd in het licht van de huidige missiologische trends en als antwoord op de behoeften en doelstellingen van het democratische wederopbouwproces. Het boek concludeert dat kerken niet alleen onmisbaar zijn voor deze samenlevingen, maar dat ze, wanneer ze hun missiologische roeping serieus nemen, een bron van hoop zijn voor samenlevingen in het proces van democratische consolidatie.