A New Theory and Method for the Study of Tourist Art stelt voor dat de gecombineerde strengheid van een esthetische, visuele, wetenschappelijke en etnografische benadering het mogelijk maakt om de formele variatie en de veranderingen in betekenissen en culturele relevantie in de loop van de tijd nauwkeurig te documenteren als reactie op de eisen van de markt. Het stelt dat als etnografen en kunsthistorici duurzame veldstudies van de toeristische kunsten uitvoeren met het advies van John Ruskin in het achterhoofd, dat schetsen een voorwaarde is voor het waarderen van de vorm, ze verrassende inzichten kunnen ontdekken die anders niet zouden ontstaan. In deze gedetailleerde formele casestudy van één genre Shona sculptuur uit Zimbabwe leren we dat er een aanzienlijke mate van variatie, innovatie en betekenis bestaat in een ambachtelijke vorm die door kunsthistorici traditioneel wordt afgedaan als repetitieve, massaproductieve en betekenisloze kitsch.