Seninle tanistigimda yaraliydim. Yaralarimi sakladim. Seninle tanistigimizda öfkeliydim. Öfkemi sakladim. Umutsuzdum, umutsuzlugumu sakladim ve hayatimda ilk kez saklanmanin iyi geldigini fark ettim. Yaralarimiz bazen elimizden tutar, sifanin serin yollarina düsürür bizi. Bazen de gercekten kim oldugumuzu saklar, kor alevden kisir döngülere mahkm eder. Siginagimiz da olabilir cehennemimiz de. Ücüncü bir yol acar belki bazen Adina kabul denir. Akin Olgun, bu ücüncü öykü kitabinda yaralariyla farkli ama hepimize az cok tanidik gelecek sekillerde bas etmeye calisan kadinlari anlatiyor. Teslim bayragini cekmeyen, direnen, ama toplum tarafindan farkli zincirlere vurulan kadinlari. Bir dile, bir odaya, bir kafese, bir eve hapsolan kadinlari. Yaralarina hapsedilen kadinlari. Koca yapilar ve bogucu gelenekler arasinda kendine nefes alacak kücük sahalar acan kadinlari. Bu hayatlarin hem tanigi hem sanigi oldugumuzu söyleyen yazar, gercek hikayeler anlatmaktan bir an bile vazgecmiyor ve bilgece bir kabul duygusu barindiran üslubuyla kendi yaralarimiza bakmamiz icin bizi de cesaSreIPtlAeRndISir AiyDorE.DI ......... adet
Hinweis: Dieser Artikel kann nur an eine deutsche Lieferadresse ausgeliefert werden.
Hinweis: Dieser Artikel kann nur an eine deutsche Lieferadresse ausgeliefert werden.