- [ ] Su kisacik ömürde birbirimizi yargilamak disinda bir islevimiz yoktu. Iftira atanlarin yeminlerine inandigimiz bir dünyada kimden medet umuyorduk? Yalnizlik dinimizin bir emridir. Masumlugumuzu kaybettigimiz anda tövbeler içerisinde bogulup dururuz. Kimse sormaz komsusunun günlerdir neden uyumadigini. Dindari hor görülmekten yakinir, dinsizi kimsesizlikten... Sevismenin adabi batida layikiyla yerine getirildiginden, bize bir sey kalmamistir. Azrail'i bir emir kuludur diye kimse suçlamazken, Tanri'nin bu ölüme olan açligini kimse sorgulamaz. Soru soranlarin ezildigi, susanlarin bas taci edildigi bir çagda yasiyoruz. Dini sorgulamayi laiklik sanan, Tanri'ya küfür etmenin dindarlik sanildigi bir çagda yasiyoruz. Ölene üzülürken, öldürenenin caniligi göz ardi ediliyor. Masumun ahi, zalimin gafleti sönene kadardir. Bencil olmayi yalnizlik sanan güruhlar türedi bu aralar, kendini bir topluluk içerisinde degerli sanan ahmaklar gibi. Ölümsüzlüge bir tek mazlumlar erisebilir. Çünkü onlar her gün ölürler...