W obliczu dräliwego problemu Sokratesa, niniejsze opracowanie ma na celu nakre¿lenie istotnych punktów tego, co mo¿na by nazwä filozofi¿ Sokratesa, zaczynaj¿c nie od analizy Sokratesa, jak to pojawia si¿ w Platonie i Ksenofonie, ale od ¿róde¿, które do tej pory nie by¿y w¿äciwie rozpatrywane przez krytyków razem. Najwäniejsza z nich, komedia Arystofanów, rozpoczyna nasz¿ podró¿ od podkre¿lenia w Sokratesie jego decyduj¿cego wk¿adu w scen¿ edukacyjn¿ V wieku Aten. Ten wk¿ad, skoncentrowany na kwestii "ja" jako podstawy tego, co najcenniejsze w ¿yciu cz¿owieka, by¿ odpowiedzialny za inspirowanie perspektywy edukacyjnej Isokratesa, drugiego analizowanego ¿wiadectwa, oraz tych, którzy stali si¿ znani jako "mniejszy Sokrates", którego inspiracja le¿y u podstaw ró¿nych szkó¿ hellenistycznych: Euklides z Mégara i jego filozofia jedno¿ci Dobra; Aeschin z Sphism i erotyka sokratejska jako metoda wychowawcza; Arystipo z Cyreny i jego epistemologia mi¿ego ¿ycia; Antoni z Aten i filozoficzna doskonäo¿¿ jako intelektualna forteca podniesiona w dyskursie. Käda z nich pozwoli nam odzyskä nale¿n¿ warto¿¿ edukacji filozoficznej zainicjowanej przez Sokratesa.