Ta praca analizuje i krytycznie ocenia propozycj¿, ¿e fenomenalne w¿äciwo¿ci lub subiektywne w¿äciwo¿ci do¿wiadczenia stanowi¿ ogromne wyzwanie dla teorii to¿samo¿ci ciäa i umys¿u. Fizycyzm jako taki jest rozumiany jako ontycznie zaangäowany jedynie w zjawiska, które mog¿ by¿ epistemicznie i poznawczo dost¿pne w trzeciej osobie; obserwowane i rozumiane w obiektywnych ramach odniesienia. Co wi¿cej, relacja to¿samo¿ci mi¿dzy tym, co psychiczne i fizyczne, jest uwäana za ¿cis¿¿ to¿samo¿¿; omawiane zjawiska psychiczne s¿ po prostu zjawiskami fizycznymi, nad którymi, ex hypothesi, nadzoruj¿. Problem fenomenalnych w¿äciwo¿ci ma dwa podstawowe w¿tki. Pierwsza dotyczy tego, w jaki sposób s¿ one zwi¿zane przyczynowo z fizycznym; je¿li nie s¿ one zjawiskami fizycznymi, za pomoc¿ jakiego mechanizmu przyczynowego mo¿na je powi¿zä ze zjawiskami fizycznymi? Jednym z motywuj¿cych rozwää, które doprowadzi¿y do ¿¿postawienia tezy o to¿samo¿ci, by¿o to, ¿e wydaje si¿ ona usuwä ten problem. Naszym interesem jest jednak ocena argumentów, które maj¿ na celu wykazanie, ¿e w¿äciwo¿ci zjawiskowe s¿ rzeczywi¿cie ró¿ne od fizycznych.