Deze onderzoeksmonografie vat de belangrijkste informatie samen uit de onderzoeksresultaten van Dilshoda Sultanov, een ervaren kunstcriticus en docent. Het brengt veel gepubliceerd en eerder ongepubliceerd materiaal samen en belicht in grote lijnen de onderlinge afstemming van visuele en artistieke middelen in de architectuur in Oezbekistan. Het geeft ook de belangrijkste fasen in de ontwikkeling van de representatieve en artistieke middelen in de architectuur, alsmede de evolutie van de artistieke middelen in interieurs en exterieurs. De harmonisatie van toegepaste kunst, beeldhouwkunst en decoratieve middelen in de architectonische binnen- en buitenomgeving wordt geanalyseerd.De monografie wordt aanbevolen als een visueel hulpmiddel voor specialisten, in de opleiding van toekomstige kunsthistorici, architecten en ontwerpers, en voor een breed publiek van lezers.