Hatayin Türkiyeye katilmasi sonrasinda vatandasin Türkce konusmasi istendi, bu yüzden ufak tefek baskilar da oldu. Herkes Türkceyi, sükürler olsun, cok güzel konusmaya basladi. ... Bir cumhuriyet savcisi vardi Antakyada. Asur Bey diye bir adamcagiz. ... Dogumevine giderken bizim okulun önünden gecer, biz de top oynardik orada. Top oynarken herkes Arapca konusuyor haliyle. Arapca konusurken Asur Bey dururdu orada, iki elini arkasina koyar, Arapca konusma diye bagirirdi. ... Yani baski da olmasin, Arapca konusma, yahu konusacak, adamin anadili. Hatayin Türkiyeye ilhaki, simdiye kadar daha cok uluslararasi iliskiler ve diplomasi tarihi baglaminda incelendi. Levent Duman, ayrintili incelemesinde, bu olayin ic politik islevini aydinlatiyor. Kitapta Hatayin ilhaki, Türk milliyetciliginin insa süreci baglaminda ele aliniyor. Bu ilhakin, Türk etno-merkezciliginin ve Türk dil-tarih tezlerinin gelistirilmesindeki rolünü, örnekleriyle, bütün canliligiyla görüyoruz. Arap Alevilerinin aslinda Eti Türkleri oldugu tezi, bunun ciplak bir örnegi... Bu deneyim ayni zamanda, bir somut vatanin, bir beseri cografyanin kendine özgü yapisinin, baglandigi anavatana uydurulmasinin hikayesidir. Hazin bir homojenlestirme hikayesi... Levent Duman, kitabin sonunda, bu tarihsel deneyimi bugünün Hatayina bakarak da sorguluyor. Hatayin farkliliklar ve cogulculuk mirasindan geriye, risklerden arinmis yapay bir hosgörünün mü kaldigini sorarak...