Het Bolognaproces heeft tot doel een gemeenschappelijke Europese ruimte voor hoger onderwijs tot stand te brengen. Het Bologna-proces, dat aan het einde van de twintigste eeuw door de EU-landen is geïnitieerd, heeft alle Europese staten verenigd. De uniforme parameters voor de convergentie van de hogeronderwijsstelsels, die in het kader daarvan zijn ontwikkeld, bieden een ideaal model. Er is dus een discrepantie tussen de vereisten van het Bolognaproces om de nationale onderwijsstelsels vergelijkbaar te maken en de noodzaak om hun kenmerken en beste tradities te behouden. Bij de uitvoering van de belangrijkste bepalingen van het Bologna-proces worden alle deelnemers geconfronteerd met verschillende problemen, die verband houden met de mate van correlatie tussen de nationale modellen en de pan-Europese instellingen, alsmede met de keuze van de gebruikte benaderingen. Het boek gaat over de eigenaardigheden van de toetreding tot het Bologna-proces in Duitsland en Rusland, landen met historisch gerelateerde en vergelijkbare systemen van hoger onderwijs op het Europese continent.