Bangladesh is in het begin van de jaren tachtig begonnen met de liberalisering van de handel, zoals aanbevolen door de Wereldbank en het Internationaal Monetair Fonds. Dit boek analyseert het effect van handelsliberalisering op de economische prestaties van Bangladesh door gebruik te maken van de tijdreeksgegevens van 1981- 2005 met behulp van cointegratie- en foutcorrectiemethoden. Uit de empirische resultaten blijkt dat er een langetermijnrelatie bestaat tussen het reële bruto binnenlands product (BBP) en de belangrijkste determinanten daarvan, namelijk de bruto-investeringen in vaste activa als percentage van het BBP, de onderwijsuitgaven van de overheid als percentage van het bruto nationaal inkomen, de handels-BBP-ratio en de overheidsconsumptie. De studie suggereert het belang van een handelsliberaliseringsbeleid om de economische groei op lange termijn te bevorderen. Onderzoekers en studenten economie zullen dit boek een nuttig uitgangspunt vinden voor verder onderzoek op het gebied van handelsliberalisering. Het zou ook nuttig moeten zijn voor beleidsmakers om enkele algemene richtlijnen te formuleren voor het liberaliseren van de handel in ontwikkelingslanden.