Islamitische wetenschappen die onder de indruk zijn van de oude tijd kunnen nog steeds worden geactualiseerd en ontwikkeld volgens de eisen van de tijd, zolang degenen die islamitische wetenschappen ontwikkelen zichzelf uitrusten met hulpwetenschappen, en volledige onderzoekstheorieën beheersen met hun methodologie, zowel theoretisch als praktisch. Het begrijpen van de ideale islamitische religie moet worden gedaan omdat een werkelijk religieuze houding moet afwijken van het juiste begrip van de religie. Kennis in de Islam wordt niet alleen geformuleerd en opgebouwd door de rede alleen, maar ook door openbaring en vice versa. Intellectueel probeert optimaal te werken aan het vinden en ontwikkelen van kennis, terwijl openbaring begeleiding en begeleiding komt geven die door de rede moet worden doorgegeven. De kennis in de Islam heeft dus een volledige bron, zeker in vergelijking met de Westerse wetenschap. Vanuit een epistemologisch perspectief gezien, is één ding dat de Islamitische wetenschap onderscheidt van andere geleerden de erkenning van het bestaan van openbaringen (Al-Qur`an en Al-Sunnah) als bronnen van de waarheid.