Dit artikel wil het diachronische pad van de canonisatie van de drie delen die samen de Hebreeuwse Bijbel vormen (Wetten, Profeten en Geschriften) traceren, met speciale aandacht voor de theorieën en hypothesen die in het verleden naar voren zijn gebracht en in de moderne tijd door andere zijn verworpen en vervangen. De traditionele hypothese over de vorming van de canon van de Hebreeuwse Bijbel - volgens welke de canonisatie van elk van de drie delen plaatsvond in respectievelijk de Perzische periode, de Griekse periode en het zogenaamde Concilie van Jamnia - zal worden gepresenteerd, evenals de moderne kritiek die verschillende onderzoekers erop hebben geuit, waarbij nieuwe manieren worden voorgesteld om de ontstaansgeschiedenis van de bijbelse canon te begrijpen.