Toeristische gemeenten zijn het voorste deel van een lange keten van diensten. Als toeristische bestemmingen zijn zij de plaats waar het werk van zowel overheidsinstellingen als particuliere bedrijven zichtbaar wordt gemaakt. Daarom moeten alle actoren die bij het aanbod van het toeristische product betrokken zijn, over voldoende middelen en middelen kunnen beschikken. Het door de Spaanse regering in 2002 goedgekeurde "Statuut van de toeristische gemeente" is bedoeld om de lokale overheden van deze middelen te voorzien. Maar zeven jaar na de goedkeuring van dit statuut hebben slechts 21 gemeenten het mogelijk gemaakt om uitgeroepen te worden tot "toeristische gemeente". In dit werk wordt nagegaan wat de gevolgen zijn voor de traditionele toeristische gemeenten van de toekenning van deze speciale regeling. Ook worden de moeilijkheden geanalyseerd die de gemeenten ondervinden bij het verkrijgen van de verklaring. Bovendien worden hun huidige financieringsmodel en hun afhankelijkheid van investeringen in onroerend goed geanalyseerd. De evaluatie maakt het mogelijk dit stelsel te vergelijken met andere alternatieven voor financiering, zoals regionale verordeningen en toeristenbelasting.