Deze studie werd uitgevoerd om de toegankelijkheid van, de percepties over en de voorkeuren voor hiv-gerelateerde gezondheidsvoorlichting onder Myanmar-migrantenarbeiders in Ranong, Thailand, te beoordelen. Er is gebruik gemaakt van een gestructureerde vragenlijst en een open vraag en er zijn 357 onderwerpen geïnterviewd. Niet-parametrische tests en bivariate correlatie werden gebruikt voor hypothesetests. In totaal hadden 245 werknemers (68,6%) een hiv-opleiding genoten. Een langer verblijf in Ranong werd in verband gebracht met een grotere toegang, maar jongeren hadden minder toegang dan anderen. Er was geen significant verschil in toegang bij het vergelijken van de risicogroepen met andere beroepsgroepen, maar zij hadden wel vaker toegang dan anderen. Wat de perceptie betreft, was slechts 6,2% het ermee eens dat zij voldoende toegang hadden, en ook was slechts 11,6% tevreden over het niveau van de toegang. Iedereen was echter van mening dat hiv/aids een belangrijke kwestie is. Allen gaven de voorkeur aan participatieve vormen van hiv-gerelateerde educatie boven niet-deelnemende vormen. Deze voorkeur was aanzienlijk sterker in de risicogroepen dan in andere. Bovendien versterkte het merendeel van de aanvullende kwalitatieve informatie uit de open vraag de kwantitatieve bevindingen van het onderzoek.