Nicht lieferbar
Bütün fecaat, insanin, insanla karsilasa karsilasa, en sonunda kendisini tanimayacak hale gelmesi... Insanliktan ümit kesmedim, fakat insana güvenmiyorum. Bir kere baglari cözüldü mü; o kadar degisiyor, o kadar kurulmus makine oluyor ki... Bir de bakiyorsun ki, o sagir ve duygusuz tabiat kuvvetlerine benzemis... Fakat icimizdeki ruh darligi ve disimizdaki sefalet, insani bir malzeme gibi kullanmak itiyadimiz ve bunun dogurdugu korku. Sonra bütün bunlarin hayatin zaruri tarafi oldugunu bilmek felaketini düsünün Hepsi bir devir sonunun yaklastigini gösteriyor. Fakat günün birinde bu mektepler sadece issiz adam cikaracak. Bir yigin yari münevver hayati kapliyacak... O zaman ne olacak Kriz... Halbuki maarifi istihsalin yardimcisi yapabiliriz.