In¿ynieria wymagä (RE) i architektura systemów (SA) s¿ cz¿sto uwäane za najwäniejsze fazy cyklu ¿ycia oprogramowania. Ze wzgl¿du na ich blisko¿¿ w cyklu ¿ycia oprogramowania istnieje du¿y stopie¿ interakcji mi¿dzy tymi dwoma procesami. Chociä tak¿ interakcj¿ badano pod k¿tem nowej technologii, istnieje wyräny brak zrozumienia empirycznego co do naukowych w¿äciwo¿ci tej interakcji. Na przyk¿ad: Jaki jest wp¿yw architektury istniej¿cego systemu na podejmowanie decyzji dotycz¿cych wymagä? Jakie problemy zwi¿zane z wymaganiami wyst¿puj¿ podczas SA? Jaki jest wp¿yw wiedzy in¿ynierii wymagä na architektur¿ systemów? Niewiele jest w literaturze zajmuj¿cych si¿ takimi kwestiami. Ta ksi¿¿ka bada te kwestie poprzez zestaw badä empirycznych. Na podstawie obserwacji proponuje si¿ teori¿ opisuj¿c¿ wp¿yw czynników ludzkich i technicznych na interakcj¿ mi¿dzy RE i SA. Nowa wiedza ma wp¿yw na: rozwój technologii dla RE i SA; zatrudnianie i szkolenie personelu do procesów RE i SA w przemy¿le; doskonalenie programów nauczania w ¿rodowisku akademickim; i przysz¿e badania empiryczne.