Tekst Jean-Luca Raharimanana i Raphaëla Confianta czerpie swoje zainteresowanie z koncepcji to¿samo¿ci pisma. Charakter refutacji polega na nieustannej transgresji w celu zak¿ócenia porz¿dku spo¿ecznego, jak to widzimy w Nour, 1947 lub Za Raharimanany i Eau de Café lub Le Nègre et l'Amiral Confianta, pomimo ró¿nicy w kontek¿cie spo¿eczno-kulturowym i spo¿eczno-historycznym. Pismo, podobnie jak bohaterowie, jest w ci¿g¿ej odmowie: definiuje si¿ pomi¿dzy charakteryzacj¿ z¿o¿onej struktury powie¿ci u Raharimanany a dobrze skonstruowanymi procedurami powie¿ciowymi u Confianta. O specyfice charakteru refutacji decyduje jego status jako plebejusza, wykl¿tego, w¿drowca i buntownika. Znajdujemy wi¿c bardzo osobiste i ró¿ne style, ale spotykamy si¿ pod wzgl¿dem twórczo¿ci literackiej z gwätownym, buntowniczym, nieuporz¿dkowanym pisarstwem, zarówno z¿o¿onym, jak i prostym, fragmentarycznym i nieko¿cz¿cym si¿, wybuchaj¿cym i powtarzaj¿cym si¿ w metaforach i parodiach. W rzeczy samej, Confiant wprowadza s¿owa kreolskie do nowej sk¿adni, podczas gdy Raharimanana u¿ywa codziennego j¿zyka francuskiego w logice malgaskiej.