Topragin üzerinde ne varsa hepsi kökten gelir; bütün korkular ölümden kaynaklanir. Güven duymak cesaret ister. Güveni engelleyen korkudur. Sadece korkusuz bir insan güvenebilir. Güvensiz insan, doruklardan uzak durmak ve düz yerde yürümek ister. Ne doruklar, ne derin vadiler; hic dorugu ve vadisi olmayan siradan bir yasam sürmeyi yegler. Bu; akilsiz, sikici, tekdüze, sönük, durgun bir yasamdir. Fakat bunun iyi bir tarafi vardir; iki seyle karsilasmaz Doruklarin sogugu, vadilerin rüzgarlari. Ama buna karsilik, asla büyümeyecek ve gelismeyecektir. Anlayarak büyüme; sadece doruktan vadiye, vadiden doruga hareket edilince gerceklesir. Büyüme ve yasamin manasi; sadece karanlik ve aydinlik arasinda isiktan karanliga dogru olan o sürekli ve cetin yolculukla gerceklesir. Dalgalar üzerinde alcalip yükselmeden yasamin ne olup ne olmadigi anlasilamaz. Osman Pamukoglu cevresel yikimlardan asiri nüfusa, asiri tüketimden kirlilige, ormanlarin yok edilmesinden kitliga kadar insanligi ilgilendiren bircok konuya dikkat cektigi son romani Kafes Beyaz Cigliklar ile
Hinweis: Dieser Artikel kann nur an eine deutsche Lieferadresse ausgeliefert werden.
Hinweis: Dieser Artikel kann nur an eine deutsche Lieferadresse ausgeliefert werden.