Eskiyanin dünyaya hakim olmayacagina yürekten inaniyorduk. Devrimin sanli dalgasi dünyamizi saracak, güzel günler görecektik. Tek yol devrimdi, bunu her yere yaziyorduk. Kalabalik caddelerde yürürken insanlari izliyordum. Yürüyüs yapiyor, ayaküstü bir seyler yiyip iciyordu insanlar, ben ölüyordum; cocuklarini parklara götürüyorlardi, ben ölüyordum; nefes aliyordu insanlar, ben ölüyordum; dogum günü pastalari esliginde yeni yaslara giriyorlardi, ben ölüyordum; her gün dogumuyla birlikte yeni umutlar tasiyarak yeni günlere basliyordu insanlar, ben ölüyordum... Dolunayla aydinlanmis bahcede oturuyorduk. Masaya özenle yerlestirdigi mumlari yakmaya calisirken onu izliyordum. Yirmi yil önce yasamis olmaliydik bunlari, oysa biz birbirimize sevgi sözleri bile fisildayamamistik. Omuzlarimizda milyonlarin mutsuzlugunu tasiyorduk, bireysel mutluluklari götürüp uzak köselere birakmistik. Bizim mutlu olmamizin yolu halkimizin mutlu olmasindan geciyordu. Simdi o her mumu özenle yakmaya calisirken, bir yandan onu izleyip diger yandan gecmisi düsünüyordum burukluk, hayal kirikligi arasinda bir yerde... Suclari sadece ezilenleri düsünmek, onlar icin mücadele etmek olan bir avuc gencin, gencligi aceleye gelenlerin hikayesi...
Hinweis: Dieser Artikel kann nur an eine deutsche Lieferadresse ausgeliefert werden.
Hinweis: Dieser Artikel kann nur an eine deutsche Lieferadresse ausgeliefert werden.