De werken van Abu Rayhan Al-Biruni (973-1048AD), een Perzische polymeengeleerde die belangrijke bijdragen leverde in diverse vakgebieden, werden onderzocht aan de hand van kaders van kennisactiva en kennisstromen. De bijdragen van deze grote geleerde werden opnieuw bekeken en het individu, zijn omgeving en het verband daartussen werden bestudeerd. De factoren die hebben bijgedragen aan de enorme prestaties in de wetenschap van het genie van Al- Biruni werden gevonden in het bezit van meerdere intelligenties, een balans van wijsheid met een vermogen om zijn omgeving positief te beïnvloeden en een sterk islamitisch waardesysteem waarbinnen hij opereerde. Het onderzoek suggereert dat het bezit van meerdere intelligenties en een evenwicht in wijsheid de mensen die betrokken zijn bij multi-nationale, cross-culturele en cross-linguale kennisoverdracht in staat stelt om betere vorm en structuur te geven aan kennis die een eenvoudigere en betere kennisverspreiding mogelijk maakt. Zijn leer- en onderzoeksmethodologie bleek ook zeer bevorderlijk te zijn voor kennisstromen en kennisoverdracht in een interculturele, mondiale context.