Cherepno-mozgowaq trawma, nezawisimo ot ee haraktera i masshtabow, ostawlqet glubokie shramy. Poskol'ku my qwlqemsq mnogomernymi suschestwami, my podwergaemsq wozdejstwiü wo wseh swoih aspektah: fizicheskom, kognitiwnom, ämocional'nom, powedencheskom, chto izmenqet nashi otnosheniq s mirom i s samim soboj. V poiskah putej preodoleniq bar'erow, sozdawaemyh cherepno-mozgowoj trawmoj, lüdi, sem'i poswqschaüt sebq poisku wseh sredstw, metodow, pomoschi, slowom, togo, chto uluchshaet uslowiq i otkrywaet perspektiwy dlq zhizni ili kachestwa zhizni. Iniciirowannaq w 1940-1950-h godah wengerskim wrachom Andrashem Petö, konduktiwnaq pedagogika doshla do XXI weka pod nazwaniem CE (Conductive Education) i priznana wo wsem mire temi, kto znakom s nej ili pol'zuetsq ee preimuschestwami, kak pedagogika dwizheniq, kotoraq preobrazuet zhizn' lüdej s posledstwiqmi trawmy mozga, prinosq pol'zu detqm i wzroslym, ispytywaüschim trudnosti s koordinaciej i kontrolem dwizhenij. Poskol'ku na portugal'skom qzyke malo literatury po konduktiwnomu obrazowaniü, my predstawlqem teoreticheskie i metodologicheskie principy ätogo podhoda, kotorye mogut sposobstwowat' razmyshleniqm wseh, kto beretsq za reshenie problemy inklüzii dlq lüdej s ogranichennymi wozmozhnostqmi.