Konstruowanie wyobräeniowej przestrzeni w poezji dziäa na rzecz pojmowania spo¿ecze¿stwa i siebie. Jest to wyzwanie dla naukowej dialektyki empirycznej, która interpretuje "przestrze¿" jako oddzielon¿ od ludzkiej egzystencji. Ksi¿¿ka ta bada dynamik¿ konstrukcji przestrzennej autorstwa Alamgir Hashmi, pakistäskiego poety pisz¿cego po angielsku. Wykorzystuje on trzy g¿ówne konstrukcje przestrzenne: ramy, ekfrazy i palimpsest. Strukturalne ramy, takie jak okna, drzwi i fotografie, przedstawiaj¿ na nowo przestrzenie publiczne i prywatne. Mityczne, literackie i religijne ramy odniesienia skutkuj¿ ingerowaniem w istniej¿ce przestrzenie narracyjne, a tak¿e refragmentacj¿, kontestowaniem i adaptowaniem ich. Ekstrafraza s¿u¿y do oddania g¿osu niemych dzie¿om sztuki. Hashmi próbuje tak¿e palimpsestowo odczytywä sezonowe i katastroficzne wymazywanie, pisanie i przepisywanie na pejzä i podbój na Subkontynencie Indo Pak. Czyta dwukulturowe warstwy pami¿ci wpisane przez zachodnie do¿wiadczenia, aby pokazä wp¿yw mi¿dzykulturowych trendów na ¿wiadomo¿¿ orientaln¿. Analiza ta pomo¿e profesjonalistom w dziedzinie teorii krytycznej, literatury i historii, którzy uznaj¿ paradoks, ¿e rzeczywisto¿¿ jest najlepiej uchwycona przez iluzj¿.