Wady zgryzu w populacji ludzkiej s¿ powszechne, a próby ich leczenia podejmowane s¿ ju¿ od czasów wczesnej cywilizacji. Opis lub klasyfikacja danego schorzenia jest niezb¿dnym warunkiem do okre¿lenia cz¿sto¿ci wyst¿powania lub stopnia nasilenia tego schorzenia w populacji ludzkiej. Mimo ¿e w XIX wieku podejmowano liczne próby klasyfikacji wad zgryzu, dopiero pod koniec wieku powszechnie akceptowana klasyfikacja zyskäa wi¿ksze znaczenie dla stomatologii.Edward H. Angle ju¿ wiele lat temu zdefiniowä zgryz klasy I lub neutro zgryz jako normalne meziodystalne po¿o¿enie z¿bów trzonowych w trakcie wyrzynania si¿ i zamykania w taki sposób, ¿e mezjobuccal cusp pierwszego trzonowca szcz¿ki zgadza si¿ z bruzd¿ policzkow¿ pierwszego trzonowca ¿uchwy. Wyjäni¿, ¿e ten typ relacji mi¿dzy trzonowcami pozwala kolejnym z¿bom stäym na erupcj¿ i interdigitacj¿ w harmonijnej relacji, gdy nie wyst¿puj¿ st¿oczenia i inne elementy wad zgryzu. Je¿li inne z¿by s¿ st¿oczone lub nie blokuj¿ si¿ dobrze, relacja ta nazywana jest wad¿ zgryzu klasy I.