Komunikacja interpersonalna ma fundamentalne znaczenie w ksztätowaniu osobowo¿ci dziecka z niepe¿nosprawno¿ci¿ intelektualn¿. Ze wzgl¿du na wrodzone zaburzenia emocjonalnego i poznawczego stosunku do osób z otoczenia, dzieci z tej grupy maj¿ negatywny stosunek do komunikacji interpersonalnej, co skutkuje niskim poziomem sukcesu spo¿ecznego, zarówno w grupie rówie¿niczej, jak i w cäym spo¿ecze¿stwie. Niski poziom sukcesu w komunikacji, z kolei, mo¿e zak¿ócä ksztätowanie si¿ osobowo¿ci dziecka, znacznie skomplikowä przygotowanie do integracji ze spo¿ecze¿stwem. Praca podsumowuje praktyczne do¿wiadczenia w stosowaniu postawy, która jako ogólna stabilna postawa psychiczna osobowo¿ci jest w stanie zapewni¿ proces produktywnej i spo¿ecznie akceptowanej komunikacji dzieci z niepe¿nosprawno¿ci¿ intelektualn¿. Praktyczne znaczenie pracy polega na tym, ¿e opracowano w niej konkretne zalecenia dotycz¿ce tre¿ci i kolejno¿ci pracy nad ksztätowaniem umiej¿tno¿ci komunikacyjnych u dzieci z niepe¿nosprawno¿ci¿ intelektualn¿.