W latach 90. pästwo tureckie przyj¿¿o rygorystyczn¿ polityk¿ i surowe metody wojskowe w celu przezwyci¿¿enia PKK (Partii Robotniczej Kurdystanu), która poprzez swój dyskurs etnopolityczny kwestionowäa ustanowienie pästwa tureckiego, a tym samym by¿a uwäana g¿ównie za organizacj¿ terrorystyczn¿ przeciwko bezpiecze¿stwu narodowemu. Niniejsza ksi¿¿ka analizuje podej¿cie kädego rz¿du i polityk¿ antyrebelianck¿, a tak¿e taktyk¿ i dziäania tureckiego wojska w celu ograniczenia zagro¿enia PKK w latach dziewi¿¿dziesi¿tych XX wieku. Poza tym próbuje odpowiedzie¿ na pytanie, jak taka polityka komplikowäa kwesti¿ kurdyjsk¿ i rzucäa wyzwanie pästwu tureckiemu z trzech kierunków: po¿udniowo-wschodniej Turcji, pó¿nocnego Iraku i Europy Zachodniej. Cho¿ polityka anty-PKK w kädym okresie rz¿dowym nie ró¿ni¿a si¿ zbytnio od siebie, to jednak celem jest pokazanie, ¿e tureckie w¿adze cywilne nie przej¿¿y inicjatywy, a podej¿cie zdominowane przez wojsko pogarszäo sytuacj¿ spo¿eczn¿ i polityczn¿ w regionie, wzmacniaj¿c tym samym antypästwowy dyskurs PKK, który doprowadzi¿ do wzrostu kurdyjskiego nacjonalizmu.