I wojna ¿wiatowa spowodowäa kryzys w etyce m¿sko¿ci menonitów z Ameryki Pó¿nocnej. Oznaczäo to ich pierwszy wymuszony kontakt na cäym kontynencie z wojuj¿cymi pästwami zaangäowanymi w ludow¿ wojn¿ masow¿. Jako ludzie wewn¿trznie podzieleni, odosobnieni, pacyfistyczni i przede wszystkim niemieckoj¿zyczni, nie byli przygotowani na wyzwanie, jakie wojownicza m¿sko¿¿ stawiäa m¿¿czyznom menonitów. Nauki menonitów o wojnie by¿y zgodne tylko z m¿sk¿ pokor¿, a nie z pacyfizmem. Reakcja menonitów by¿a z¿o¿ona i niektórzy z nich zareagowali na wojn¿, rozwijaj¿c nowe obawy dotycz¿ce doktryny ko¿cio¿a i globalnej pomocy humanitarnej, tendencji, które wzmocni¿y ko¿cio¿y menonitów. Jednak szkodliwe skutki kryzysu znajduj¿ odzwierciedlenie w danych demograficznych m¿¿czyzn menonitów, którzy jeszcze w czasie wojny ksztätowali swoj¿ m¿sko¿¿. Te zapisy ujawniaj¿ wcze¿niejsze zgony, wy¿szy odsetek mä¿e¿stw zako¿czonych ¿mierci¿ ¿ony i wy¿szy poziom egzogamii. Najbardziej zaskakuj¿cym efektem by¿ zmieniony stosunek p¿ci w¿ród ich dzieci, z wy¿szym stosunkiem synów do córek, zw¿aszcza w przypadku pierwszego dziecka. Wcze¿niejsze dyskursywne niepowodzenie w etyce korelowäo z d¿ugotrwäym niepowodzeniem behawioralnym.