Rosn¿ca intensywno¿¿ kontaktów mi¿dzykulturowych stwarza nowe wymagania dla absolwentów uczelni. Musz¿ oni by¿ w stanie skutecznie wspó¿dziää z osobami mówi¿cymi ró¿nymi j¿zykami i kulturami, zgodnie z nowoczesnymi trendami. W mi¿dzyczasie zmienia si¿ równie¿ cel nauczania j¿zyków obcych - umiej¿tno¿¿ pokonywania barier kulturowych jest równie wäna jak umiej¿tno¿¿ radzenia sobie z trudno¿ciami j¿zykowymi. W rezultacie wi¿kszo¿¿ instrumentów prawnych i regulacyjnych formu¿uje prawo do wspólnej nauki j¿zyka i kultury oraz zapewnia rozwój kompetencji mi¿dzykulturowych uczniów. Podczas gdy wcze¿niej tylko w¿ska grupa specjalistów, których dziäania by¿y bezpo¿rednio zwi¿zane ze wspó¿prac¿ mi¿dzynarodow¿, potrzebowäa kompetencji mi¿dzykulturowych (IAC), dzi¿, w dobie globalizacji, taka kompetencja staje si¿ kluczowa dla wszystkich zawodów. W¿ród innych pracowników s¿u¿by zdrowia musz¿ oni równie¿ brä pod uwag¿ specyfik¿ kulturow¿ stron zaangäowanych w interakcj¿ w instytucji medycznej. Poniewä ogólnie rzecz bior¿c, wszystkie aspekty komunikacji lekarz-pacjent s¿ pod wp¿ywem kultury, stäa si¿ ona istotnym i kluczowym czynnikiem w skutecznej opiece. W niniejszej monografii autorzy rozwäaj¿ problem ksztätowania kompetencji mi¿dzykulturowych w¿ród zagranicznych studentów medycyny podczas studiów.